PLAN
We hebben ons laten inspireren door de legendatekens en symbolen van wegen- en wandelkaarten.
Deze plaatsen we letterlijk in het landschap.
Zo verplaatsen we het schematische landschap van plattegronden naar het werkelijke landschap en wegenstelsel. Hiermee willen we het genoegen van het reizen op een kaart, het reizen in je hoofd en het werkelijke reizen op zowel poëtische als nuchtere wijze over brengen.

Wij ervaren beide het bekijken van kaarten als het lezen van een roman waarbij de fantasie het landschap vormt. Met steeds weer de vraag: "Hoe zal het er in werkelijkheid uitzien?"
Door middel van deze kaart willen we de inwoners en bezoekers van Gelderland uitnodigen voor een speurtocht langs deze merktekens en hopen hiermee de landschapsbeleving te prikkelen.

We zijn rond getrokken als automobilist, fietser en wandelaar om het landschap op ons in te laten werken en te fotograferen.
Hieruit hebben we een aantal plekken gekozen die volgens ons de verscheidenheid van Gelderland goed weergeven. Deze dienen als voorbeeld voor onze ideeën en ontwerpen van de 'Landmarks'.
 

Grensspel
Zondag ben ik met mijn broertje en Opa en Oma naar de grens bij Millingen geweest. Je kan daar over de grens lopen. Het zijn allemaal kruizen net als op de kaart en dan spring je van het ene naar het andere kruis. Ik heb het heel lang volgehouden zeker wel honderd meter. Toen was ik een beetje moe. Eigenlijk ben je dan in twee landen tegelijk, in Duitsland en in Nederland precies in het midden.
De kruizen staan op veren dus het is best wel moeilijk. Mijn broertje vindt het leuker om van Duitsland naar Nederland te springen. "Nu ben ik in Duitsland, nu ben ik in Nederland, nu ben ik in Duitsland", zegt hij dan alsmaar. Ik vindt daar niet zo veel aan ik loop liever over de kruizen heen dat is veel leuker. Een keer toen ik wel 150 meter over de kruizen had gelopen heeft mijn broertje mij eraf geduwd. Toen was ik heel boos. Sasja.

Tijdens de uitvoerfase van deze kaart kregen wij de oproep ons aan te melden voor de 'creatieve kaart' van Gelderland. Zoveel toeval vraagt om een creatieve reactie. Wij bedachten alvast het symbool voor atelier/creatieve werkplaats voor onze legenda.
 

Verdwijnend uitzicht
Steeds meer verdwijnt het uitzicht. Betonnen wanden verbergen het landschap. Met de auto of de trein door een landschap rijden is een typische 20ste eeuwse sensatie. Stroken land met verschillende snelheden trekken aan je voorbij. Bossages en bomenrijen, een laantje oeroude knotwilgen, de kerktorens aan de horizon die stil lijken te staan met ervoor langs drijvende schapen in de wei, hier en daar een schuur, een boerderij en dan pats een grijze wand. Hoe ziet ons uitzicht eruit in de 21ste eeuw? Een projectie van het uitzicht op de binnenkant van de auto- of treinramen dat hier ooit was? Of dat hier wellicht 1000 jaar geleden was? Voor het zover is, is het misschien netjes om te vermelden dat het uitzicht er gedurende een aantal kilometers niet meer is.