Achter het zuidperron Zetten-Andelst is een ondertitel blijven staan van een dramatische scène uit een film.

“ ...Ik was maar een halte in haar levens reis... “

De plek waarin die ondertitel blijft staan gaat een verbinding aan met hetgeen wat zich daar heeft afgespeeld. Wij laten die verbinding bestaan als een bevroren frame. De mensen op het perron bevinden zich in de entourage van een speelfilm.
We plaatsen de witte woorden op zwarte verkeersboorden die in het donker oplichten door het gebruik van reflectiefolie.